Төрт айлығында анасынан айрылған кішкентай ұлды жанармай бекетін жұмыстатып, басқаның автомашинасын жөндейтін әкесі бағып қағып ер жеткізеді. Сәбидің жаялығын ауыстырып, еміздікпен сүт бергеннен бастап, «анасы сәбиі үшін жасайтын басқа да мыңдаған тірліктің бәрін өзі істеді, әкем мойымады, анама деген махаббаты енді маған ауысты» дейді Дәни.
Ол екеуі шағын ғана ескі күйме де тіршілік ететін, артық дәулеттері жоқ, шағын үстелі, екі орындық, екі табақ, екі шанышқысы ғана бар.
Дәни уақытынан ерте есейген, ақылды бала. Оның балалық шағы автомашина жөндейтін шеберханада өтті, ойыншық орнына мотор бөлшектерімен, поршындармен, қырқар серперлермен айланысты. Онымен қатар дала шығатын, батпырауық, отты шар ұшыратын еркіндік бар. Ол бәрін өзі істей алады, шамасы келмесе әкесі көмектесетінін жақсы біледі. Арқасында тірегі әкесі барын ет жүрегімен сезінеді. Әке мен ұлдың арасындағы шынайы қатынас, бір біріне деген шексіз махаббаты бұл туындыда керемет айшықталған.
"Осы кітапты оқып шыққан балаларға айтарым: өсіп, өзің балалы болғанда мына бір басты нәрсе есіңде болсын: қытымыр әке-шешені еш бала жақсы көрмейді. Бала әке-шешесінің көңілді болғанын қалайды және ол сондай әке-шешелі болуға лайық та."